Terugblik op mijn verhaal door Ruud Koolen:

Na de middelbare school op het Bisschoppelijk college in Weert is Ruud gaan studeren op de school voor journalistiek in Utrecht.

Hij heeft eerst als freelance journalist gewerkt voor vele bladen en tijdschriften. Later heeft hij magazines gemaakt en heeft hij een blad opgestart voor managers en leidinggevenden in de zorg. 

Ook heeft hij op de achtergrond als redacteur gewerkt voor radio en  t.v.- programma’s van de publieke omroep. Later heeft hij ook een RTL programma gepresenteerd. Als zodanig heeft hij bijvoorbeeld  ministers en staatssecretarissen geïnterviewd.

Momenteel is hij werkzaam bij de Jaarbeurs in Utrecht.

Ik vind het geweldig dat iemand die in Utrecht woont zich een snipperdag pakt om in Ell zijn verhaal te kunnen komen vertellen. Ruud had ook veel werk gestoken in de voorbereiding, want hij toonde via de beamer vele foto’s uit alle periodes van zijn leven.

Er was een zeer grote belangstelling, want in de ruimte was geen plekje meer vrij.

Ruud heel hartelijk bedankt voor deze middag.

Mijn verhaal door Ruud Koolen:

Ruud Koolen (dae van Bekker Sjeng) 

Deze week heb ik mijn cv geactualiseerd. Voor het eerst deze eeuw doe ik een sollicitatie de deur uit. Ik wil namelijk in de raad van toezicht van een zorgorganisatie. Dus noteer ik: Ruud Koolen, geboren 9 december 1957 te Ell. En betrap me er op dat ik nog steeds geen zin heb om daar ‘gemeente Hunsel’ achter te zetten. Een oprisping van oude rivaliteit. Heb ik ook altijd als ik mijn paspoort moet verlengen.

Ell, mien dörpke
‘Wat nu?’, was de vraag toen ik in de hete zomer van 1976 mijn middelbare schooldiploma op zak had. Liever dan Engels studeren in Nijmegen, wilde ik na drie weken feesten mijn nieuwsgierigheid achterna. Ik vertrok naar Utrecht voor een opleiding aan de School voor Journalistiek. Niet voor lang trouwens: elke vrijdag keerde ik per trein of als lifter terug naar Ell. Om na een weekend vol sport, muziek, theater, voetbal, vrienden, uitgaan, politieke discussies en weinig slaap doodmoe maar voldaan terug te keren naar de Domstad. Toen ik daar op school vertelde dat ik uit Ell kwam, dachten ze dat ik niet voluit Limburg durfde te zeggen 😊.

Utrecht, me stadsie
In Utrecht woon ik – met een korte onderbreking na het afsluiten van mijn opleiding – nog steeds. Sinds 1980 samen met Marianne, geboren in Eijsden, van haar derde tot haar achtste opgegroeid in St. Odiliënberg, tiener en adolescent in Nijmegen. Ze verstaat me wanneer ik terugval op Ells, dat heeft voor- en nadelen. Samen hebben we twee volwassen kinderen, Roma (32) die met haar vriend Welmer samenwoont in Amsterdam-Noord en Nino (29), die op Kanaleneiland woont met vriendin Kelly uit Landgraaf. Hij is taalgevoelig en vermengt zijn Utrechtse spraak intussen met zangerige zinswendingen. Samen met Nino heb ik drie seizoenen op de Bunnik-side in de Galgenwaard gestaan in de Utrechtse jaren van Dirk Kuijt. Mijn voorkeur voor Ajax heb ik destijds noodgedwongen teruggeschroefd. Je hoeft per slot van rekening niet elke twee weken lijf en leden op het hakblok te leggen bij een potje voetbal.

Journalistiek, media, Jaarbeurs
Na de School voor Journalistiek heb ik altijd in de journalistiek en voor mediabedrijven gewerkt. Als verslaggever voor regionale en landelijke kranten. Als auteur voor opiniebladen en vakbladen. Als redacteur voor radio- en televisieprogramma’s van de publieke omroep. Als presentator van een tv-programma bij RTL. Als eindredacteur, hoofdredacteur en uitgever van vakbladen. Daar kwam de organisatie, uitvoering en het leiden van allerhande evenementen bij, evenals het leiden van (verkiezings)debatten en presenteren van webinars. Sinds 1 mei 2020 werk ik voor Koninklijke (jaja) Jaarbeurs in Utrecht als director Dutch Health Hub. Wat mijn werk inhoudt en hoe het zich heeft ontwikkeld, wil ik donderdag 2 maart graag vertellen.